Tja, waar te beginnen…? Als leidster heb je oog voor kinderen en als collega heb je oog voor je collega’s, dus vanuit je eigen groep en eigen bezigheden krijg je aardig wat mee van wat er om je heen speelt. Zeker rond je eigen lokaal weet je precies wanneer de anderen buiten zijn, wie er in bed ligt en welk kind een minder goede dag heeft (lees: even af mag koelen/nadenken/in de hoek zitten). Los hiervan weet je natuurlijk hoe het kinderdagverblijf werkt, je werkt er immers zelf. Wat zijn nou de dingen die wij weten en die ouders niet weten? En hoe ga je daarmee om? Ik zal wat dingen noemen die ik misschien zelf liever niet had geweten over de kinderopvang.
1. Hygiëne
Hygiëne is een dingetje. Zelf ben ik een ontzettende pietlut op dit gebied. En ik ben vast niet de enige, toch? Thuis heb je alles lekker op orde. Elke week poets en sop je je een slag in de rondte en de wasmachine draait overuren. Je kindje hoeft echt geen tweede dag in hetzelfde pak te lopen! Al met al zijn er thuis weinig bronnen van viezigheid waarmee mijn kind in aanraking kan komen. Op het kinderdagverblijf daarentegen… Daar lopen allemaal kleine bacillenbommen rond die maar wat graag aan jouw kleintje willen zitten. En jouw kleintje vindt dat ook maar wat gezellig, al die aandacht. In mijn hoofd gaan er vaak allerlei alarmbellen af: “oh wat smerig dat dat vingertje in de mond van mijn baby gaat”, “waarom valt die druppel kwijl precies op het gezicht van mijn baby” en “hoest verdorie de andere kant op!” zijn slechts een paar voorbeelden van wat er in mijn hoofd kan omgaan op zo’n dag. Om nog maar niet te spreken van al het speelgoed dat door alle kids gebruikt wordt, de vloer die bevuilt wordt door lieve kleine schoentjes die ook buiten lopen, bedjes waar ook anderen in slapen, het verschoonkussen waarop al die lekkere babybillen verschoond worden…
Goed. Als niet-PMer heb je vast wel eens stilgestaan bij een aantal van deze voorbeelden, maar als PMer weet je dat je in de haast heus niet altijd dat blokje direct afwast nadat een dreumes er een lik aan gaf. En we stimuleren juist het samenspel en dus ook de aanraking tussen kindjes. Dat daarbij ook kwijl wordt uitgewisseld hoort er gewoon bij!
2. De slaapkamer
Wauw, wat kan daar soms een lawaai vandaan komen. De leidster in mij vindt het doodnormaal dat, wanneer er meerdere kindjes tegelijk naar bed gaan en ze niet allemaal tegelijk de slaap kunnen vatten, dit even wat herrie oplevert. Als moeder is het soms even slikken als je weet dat jouw ukkie daar net in dromenland lag en nu waker gegild is door de anderen. Als moeder kan ik wel eens denken “*#^%$% WAAROM!”, maar als PMer weet ik dat het nou eenmaal zo is en dat ook deze baby het wel overleeft om een keer een korter tukje te doen. Juist ook wel gezellig om even wat quality time met de leidsters te hebben nu het grote gros naar bed is.
Overigens betrap ik mezelf er wel eens op dat, wanneer ik heb gezien dat mijn mannetje maar weinig/kort heeft geslapen of lang wakker is gebleven, ik hier wel eens naar vraag. Soms benoem ik zelfs via een omweggetje dat hij thuis eigenlijk nooit zo lang wakker blijft. Wanneer me zoiets is ontglipt geef ik mezelf gelijk weer op mijn kop. Want ik weet heus wel dat die meiden weten wat ze doen! En ik ook weet dat het op het KDV anders kan gaan dan thuis. Waarom gaat die mond toch soms sneller dan mijn hoofd…!?
3. Het eten en verschonen
Dit kan soms echt een beetje lopende band werk zijn. Niet alleen jouw prins(es) heeft trek in een groentehapje. Nee, misschien nog wel 4 of 5 anderen! En als er twee leidsters aan tafel zitten, krijgen de kinderen gewoon om en om een hapje. Heel anders dan thuis, waar je met alle rust en aandacht elk hapje naar binnen kijkt. Zo ook voor het verschonen. Als er 14 paar billetjes tegelijk een schone luier nodig hebben, gaat dit op een pittig tempo en staan er binnen een kwartiertje 14 hele gelukkige, frisse en schone kindjes klaar voor de volgende activiteit. Natuurlijk gaat dit gepaard met minder persoonlijke aandacht dan wanneer je er maar één hoeft te voorzien van een droog onderkantje!
Omgaan met de realiteit
Wat voor mij de grootste uitdaging is op het gebied van het weten van bepaalde zaken, zoals bovenstaande, is het zoveel mogelijk los te laten en ook de humor ervan in te zien. Het is toch ook super schattig dat dat mollige peutertje zo geïnteresseerd is in mijn kind dat het van enthousiasme bijna zijn oog uit prikt en zijn volledige hand in de mond van mijn kindje propt? En ach, dat uurtje minder slaap haalt ie heus wel weer in. Ik vertrouw erop dat mijn spruit weerbaar genoeg is om dit te handelen. Verder weet ik dat zijn leidsters onwijs hard werken en weten wat werkt voor hun groepje, en daar hoort mijn kind bij. Ik weet zeker dat kindjes op het dagverblijf in aanraking komen met dingen die ze thuis niet, minder of later aangeboden zouden krijgen, dus ik vind het een voorrecht dat mijn mannetje lekker 3 dagen per week bij zijn babyvrienden is en verzorgd wordt door geweldige meiden.
Dus…
Mijn boodschap aan alle ouders die zich (ook) wel eens druk kunnen maken over bovenstaande en andere zaken is dus; probeer te ontspannen. Weet dat de leidsters van jouw liefste, mooiste, leukste schatje keihard werken en er met ontzettend veel liefde en aandacht voor jouw kindje zijn. Ook al geven zij op een andere manier vorm aan de zorg voor jouw kleine, ze weten wat ze doen en doen het goed! En voor de ouders die zelf ook PMer zijn; vertrouw erop dat jouw collega’s met net zoveel zorg en liefde met jouw kleine omgaan als jij met de kindjes van jouw groep!
